Taniec orientalny w dużej mierze polega na improwizacji, to pozwala tancerkom w pełni wyrazić emocje.
Jego charakterystyczne elementy (jak delikatne gesty rąk, ósemki i koła oraz akcenty bioder, drżenie brzucha lub biustu) można także interesująco łączyć z innymi stylami tańca, tworząc oryginalne fuzje. Właśnie takie połączenia stały się tematem głównym VI Szczypty Orientu, podczas której zobaczyliśmy mix tańca brzucha z elementami baletowymi, tangiem, jazzem czy tańcami etnicznymi.
Taniec klasyczny wywodzi się z renesansowych maskarad karnawałowych popularnych we Włoszech, które przerodziły się w widowiska dworskie, złożone z recytacji, śpiewu, muzyki, pantomimy i tańca. Z czasem taniec ten stał się osobną dziedziną sztuki, a jego zasady zostały skodyfikowane (na pocz. XIX wieku uczynił to Carlo Blasis, tworząc system dokładnie opracowanych ruchów ciała, oznaczonych terminologią francuską).
Dziś klasyczne pas (kroki) z powodzeniem łączy się także z innymi stylami tańca, a próbkę kombinacji klasyki i tańca orientalnego zaprezentowała Agnieszka.
Tango pochodzi z Argentyny oraz Urugwaju, ale jego korzeni należy szukać w tradycji hiszpańskiej habanery i flamenco, przeszczepionych na grunt Ameryki Południowej i zmieszanych z "candombe", którą tańczyli i śpiewali na ulicznych paradach afrykańscy niewolnicy.
Obecnie istnieje wiele jego odmian, a oriental tango, czyli fuzję tańca arabskiego z tangiem zaprezentowała Mahtab.
Figury w tańcu arabskim są na tyle uniwersalne, że można go łatwo połączyć nawet z bardzo nowoczesnymi tańcami. Marta, w fuzji tańca orientalnego z jazz’em, pokazała jak może wyglądać tego typu mix dwóch zupełnie innych stylów tańca oraz dwóch różnych kultur.
Muzyka klasyczna także może być inspiracją interesującej choreografii – w swoim występie Anna zaprezentowała fuzję muzyki klasycznej z orientem. Znajome melodie, przeplatały się tu z egzotycznymi rytmami, przynosząc czasem nieco zaskakujący efekt.
Tribal (ang. plemienny) jest połączeniem tańca orientalnego i tańców etnicznych. Od klasycznego tańca brzucha, który jest bardziej delikatny i kokieteryjny, odróżnia go przede wszystkim mocna postawa, zdecydowane gesty, rodzaj muzyki, jak również stroje – mniej orientalne w stonowanych kolorach. Swoją szczególną formą ekspresyjnej i nieco teatralnej kreacji styl ten zafascynował Kalinę.
Pokaz wypełniły także choreografie w wykonaniu wszystkich uczestniczek. Impreza miała charakter charytatywny - wolontariusze z Wrocławskiego Hospicjum dla Dzieci zbierali dobrowolne wpłaty na rzecz podopiecznych fundacji.
