|
Od czterech lat cyklicznie spotykamy się w Światowidzie z tańcem orientalnym - kolejne „Szczypty Orientu” ukazywały nam piękno, powab i grację tańca brzucha. Tegoroczna odsłona imprezy to już pełnospektaklowy pokaz, podczas którego uczestniczki zajęć tańca arabskiego prowadzonych przez Mahtab (Małgorzatę Plutę) wystąpiły w choreografiach folklorystycznych, klasycznych oraz nowoczesnych.
Jako pierwszy zobaczyliśmy taniec melaya leff pochodzący z Aleksandrii (nazwa oznacza: zawinięta w chustę).
Styl ten został stworzony przez Mahmouda Redę, twórcę scenicznych form egipskich tańców ludowych.
Obecnie melaya leff zalicza się do tańców folklorystycznych. Taniec ten mogą wykonywać też grupy mieszanie – tancerze odgrywają wtedy rolę rybaków, a tancerki starają się ich uwieść.
Khaleegy [halidżi] to również taniec folklorystyczny znany także pod nazwą saudi.
Słowo khaleegy po arabsku oznacza zatokę, a taniec pochodzi właśnie z terenów Zatoki Arabskiej - Arabi Saudyjskiej, Omanu, Kuwejtu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kataru czy Bahrajnu. W każdym z tych krajów styl khaleegy trochę się od siebie różni, ale choreografia zawiera zawsze charakterystyczne ruchy głową, przez co bywa nazywany tańcem włosów.
Kolejną charakterystyczną cechą są drobne kroki, praca rąk oraz strój - thobe al. nashal (długa, wyszywana suknia). Tańczy duet: Sirru allajl i Asza'ru azahabi.
Ostatnia część pokazu folklorystycznego to raqs al. assaya [raks al. assaja] czyli taniec z laską. W południowym Egipcie mężczyźni praktykowali sztukę walki zwaną tahtiyb [tahtib], która polegała na bitwie kijami (walki te możemy zobaczyć również na malowidłach w grobowcach pochodzących z czasów starożytnego Egiptu). Męski tahtiyb zainspirował również tamtejsze kobiety do stworzenia ich własnego tańca z laskami.
Kobiecy taniec jest wesołą parodią męskiej wojowniczej sztuki. W kobiecej odmianie tego tańca ruchy są swawolne, zalotne i lekkie. Tańczy grupa zaawansowana.
Część klasyczną pokazu rozpoczął raqs sharqi [raks szarki] czyli taniec orientalny pochodzący z terenów Bliskiego Wschodu i stanowiący bazę dla wielu odmian tańca brzucha. Wykonywany jest głównie przez kobiety, a jego charakterystycznymi elementami są falujące ruchy klatki piersiowej i brzucha, silne akcenty bioder oraz delikatne ruchy dłoni i rąk.
Mahtab wystąpiła w jednej z odmian raqs sharqi - megance [meżąse]. Styl ten powstał na potrzeby pokazów scenicznych. Muzyka, do której tańczy się megance dzieli się na odmienne części, które odzwierciedlają zmianę stylu tańca.
Mahtab rozpoczęła swoją przygodę z tańcem orientalnym w 2006 roku i poznawała technikę oraz liczne odmiany raqs sharqi na zajęciach u ponad dwudziestu gwiazd tańca orientalnego, pochodzących głównie z Egiptu, ale również z Europy oraz Stanów Zjednoczonych.
Jako następna zaprezentowała się grupa średnio zaawansowana w choreografii orientalnej. Jest to klasyczna odsłona tańca arabskiego pochodzącego z Egiptu.
Zafira – taniec z jedwabnym woalem.
Woal to jeden z najbardziej widowiskowych rekwizytów używanych w tańcu orientalnym. Tradycyjnie w krajach Afryki północnej służy też do efektownego wejścia na scenę.
Współczesny taniec brzucha z woalem jako rekwizytem został rozpowszechniony przez tancerki zachodnie zafascynowane orientem.
"Taniec jest wielką tajemnicą, misterium, im więcej się o nim wie, tym trudniej oddać słowami jego sens.” W niezwykle kobiecy, pełen uroku świat tańca z elementami tańca tureckiego wprowadziła nas Asza'ru azahabi (Złotowłosa).
Główne nurty tańca orientalnego pochodzą z Egiptu, Libanu oraz Turcji. Tutaj grupa zaawansowana w klasycznej odmianie tańca z Egiptu (do klasycznej muzyki egipskiej).
„Nauczyłam się kochać tajemniczość. Ona jedna chyba może życie nasze uczynić niezwykłym i cudownym. Najpowszechniejsza rzecz zyskuje urok, gdy się ją zachowuje w tajemnicy".
W tańcu z woalem - Sirru allajl. Imię to w języku arabskim oznacza Tajemnica Nocy.
Taniec arabski stale się zmienia i wykształca nowe style. Pojawiają się nowe rekwizyty czerpane także z tańców pochodzących z innych części świata. Jednym z nowszych rekwizytów w tańcu orientalnym jest wachlarz.
Naina w tańcu z wachlarzem (w autorskiej choreografii) rozpoczęła część modern pokazu.
Jej przygoda z tańcem arabskim i kulturą orientalną rozpoczęła w 2009 roku po powrocie z wakacji spędzonych w Egipcie. Od tego czasu Naina z wielkim entuzjazmem rozwija się i realizuje w tańcu arabskim.
Taniec faraoński należy do stylu fantasy, który powstał w XX wieku. Jego źródłem inspiracji są starożytne malowidła oraz dzisiejsze wyobrażenie o tańcu w czasach faraonów.
Najczęściej wykonuje się go ze skrzydłami Izis oraz świeczkami. Jest to współczesny taniec, który rozwinął się poza głównymi nurtami tańca arabskiego.
Na pokazie zaprezentowała go grupa zaawansowana oraz Mahtab.
Na krótki spacer przez pustynię tańcem ze świecami zapraszała Gabriela.
Jedną z odmian, która silnie czerpie z klasycznego raqs sharqi [raks szarki] jest modern oriental, czyli styl łączący klasyczne figury z nowoczesnym spojrzeniem na taniec orientalny. Utwory, do których tańczony jest modern oriental, pochodzą głównie od współczesnych wykonawców arabskich.
Mahtab zatańczyła do piosenki opowiadającej o wielkiej miłości, swój taniec dedykując Kamilowi.
Najnowszą wariacją na temat tańca orientalnego jest videoclip belly dance. Elementy tańca arabskiego dawno opanowały arabskie teledyski i coraz częściej pojawiają się również w zachodnich.
Videoclip belly dance nie trzyma się zasad klasycznego tańca orientalnego pod względem sposobu wykonywania figur, stroju czy muzyki i należy podchodzić do niego z dystansem i przymrużeniem oka.
Videoclip belly dance tańczyła grupa średnio zaawansowana i zaawansowana oraz Mahtab.
Inas po raz pierwszy solo, w fuzji tańca orientalnego ze współczesnym.
Debiutantka i najmłodsza uczestniczka pokazu, Kasia, która naukę tańca arabskiego rozpoczęła we wrześniu zeszłego roku, zaprezentowała taniec do arabskiej muzyki pop.
Na zakończenie wszystkie uczestniczki zatańczyły do muzyki wykonywanej na instrumentach perkusyjnych typu dumbek, tabla, saggaty (drum solo ). Styl ten intensywnie rozwinął się w Stanach Zjednoczonych, a tancerki w tym tańcu starały się swoim ciałem odzwierciedlić rytm muzyki.
W finale tego pięknego widowiska znalazł się czas na podziękowania i drobne upominki oraz pamiątkowe zdjęcie :- )
IV Szczypta Orientu 3 czerwca 2012 r. godz. 18,00
Choreografia, opieka artystyczna oraz przygotowanie pokazu
MAŁGORZATA MAHTAB PLUTA
galeria zdjęć z pokazu
|
