facebook

Światowid

Światowid dla...

Ważne

Pracuj w Światowidzie

poszukiwany Główny Księgowy

Więcej …
 
Zajęcia - zmiany


sekcja wokalna

zajęcia plastyczne
Hanny Zawadzkiej-Woźniak

Zobacz szczegóły
 
Regulamin zajęć w ODT Światowid


UWAGA! Nowy regulamin!

Więcej …
 
URBANCARD Premium

20% zniżki na wybrane usługi

Więcej …
 

Kalendarz Imprez

 «   Marzec 2024   »

PWśCPSN
   1  2  3
  4  5  6  7  8  910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
Julianna Willis Technology




Partnerzy

  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
  • Partnerzy ODT Światowid
Kobieta 2 PDF Drukuj Email


28 stycznia 2011 godz. 18.00, wstęp wolny

Galeria "Ca-ffe pod spódnicą" zaprasza na spektakl
g
rupy teatralnej „NOTA BENE "
działającej przy  Uniwersytecie III Wieku w Oławie
scenariusz i reżyseria – Bożena Potoczny

 

 

Scenariusz przedstawienia „Kobieta 2”  oparty jest na tekstach Joanny Chmielewskiej.  Zabawne monologi różnych typów kobiet zaczerpnięte z felietonów  autorki „Jak wytrzymać ze współczesną kobietą”   w spektaklu wzbogacone zostały o dialogi z „Jak wytrzymać ze współczesnym mężczyzną”. Całość żartobliwie opowiada o stosunkach męsko-damskich.

 

 

  Bożena Potoczny o NOTA BENE

Grupa teatralna „NOTA BENE przy Oławskim Uniwersytecie III Wieku działa trzeci rok w Ośrodku Kultury. Scenariusze tworzę sama z myślą o możliwościach grupy. Wszyscy są wprowadzani seriami ćwiczeń warsztatowych do zadań aktorskich. Każde zakończenie roku akademickiego owocuje premierą: 17.06.2009 była to „Kobieta” wg. Chmielewskiej – seria monologów  różnych typów kobiet, opartych na felietonach „Jak wytrzymać ze współczesną kobietą”, 31.05.2010 „Proces o cień osła” wg. F. Dürrenmatta. Drugie przedstawienie jest pełnowymiarowym spektaklem o charakterze moralitetu-paraboli,  zrealizowanym, gdy do grupy dołączyli panowie. Pracujemy nad nim dalej, mimo fluktuacji obsady, gdyż spektakl ten twórczo rozwija grupę i ma wiele do przekazania widowni. W międzyczasie powstała druga wersja „Kobiety”,  w nieco zmienionej obsadzie, powiększona o dialogi z „Jak wytrzymać ze współczesnym mężczyzną”, a całość żartobliwie opowiada o stosunkach męsko-damskich, przy czym aktorzy i widownia bawią się doskonale. Dla dzieci przygotowujemy „Kota w butach”,  a na zakończenie roku akademickiego kilka scen z „Zielonej Gęsi” K.I. Gałczyńskiego.

Uczestnicy prowadzonych przeze mnie warsztatów teatralnych zgodnie twierdzą, że jest to poniekąd przygoda ich życia. Nigdy nie byli aktorami, niektórzy w zamierzchłej młodości uczestniczyli w jakichś działaniach teatralnych , ale teraz dopiero odkrywają siebie na nowo, nie zważając na wiek. Wszyscy, niezależnie od  teatru, uczestniczą w różnych zajęciach Uniwersytetu III Wieku. Niech powiedzą o sobie sami:

BARBARA DRAB: Byłam pielęgniarką. W 20-tym roku emerytury stanęłam na scenie i to odmieniło moje życie, wypełniło pustkę po życiowych stratach, jeszcze raz uwierzyłam w siebie, co nie jest łatwe, gdy się ma 80 lat. Mam mocny głos i świetnie się czuję w roli „megiery” i „bogini” w „Kobiecie”. Teatr to terapia, próba bycia kimś innym.

SABATOWICZ ELŻBIETA: Przez 12 lat emerytury szukałam swojego miejsca i „eureka”! Odkryłam je na zajęciach Uniwersytetu III Wieku, w tym w  grupie teatralnej. Byłam polonistką, a teatr spełnił moje marzenia. Bawię się swoją „kurą domową” z wałkami na głowie, przeżywam emocje, jakich nie doświadczałam.

ANNA CZARNY: Byłam rusycystką, pedagogiem, dyrektorem. Od 10-ciu lat na emeryturze. Jak reszta grupy, od dwóch lat zmagam się z warsztatem aktorskim, próbuję odkryć jego tajniki. Intuicyjnie, z radością wcielam się w narzeczoną pirata Tyfisa w „Ośle”, szukam ekspresji dla „intelektualistki” z „Kobiety”. Jak tu grać z książkami na głowie? Jak realizować pomysły inscenizacyjne pani reżyser?

JANINA IDCZAK: Byłam  pracownikiem medycznym. Jestem 7-my rok na emeryturze, a w teatrze pierwszy rok. Zmagam się z tremą, szukam w sobie odwagi. W „Kobiecie” chcę być „aniołem podszytym małym diabełkiem, próbowałam też,  jak się gra „kurę domową”. Chodzę na języki obce, w tajemnic y piszę wiersze, maluję na warsztatach malarskich. Odkrywam świat na nowo.

STEC ADAM: Moja przygoda z teatrem zaczęła się w 1959 r. w szkole zawodowej, potem była cisza w tym względzie, bo trzeba było pracować w rozsądnym zawodzie; byłem stolarzem meblowo-budowlanym. Po prawie 50-ciu latach stanąłem na scenie, gdzie odnalazłem swojego „ dawnego ducha”, pochłonęła mnie ta praca całkowicie. Mam dwie wielkie role w  ”Ośle”: dentysty Strutiona i kapitana Tyfisa, mam swój udział w scenografii: sam zbudowałem drewnianego osła i statek. W „Kobiecie” jestem mężczyzną kiepsko radzącym sobie z kobietami.

DANUTA WILGOSZ: Kocham teatr, ale przez te kilka lat na emeryturze, nie sądziłam, że będę się „wcielać” w charakterystyczne postaci; w zakochaną, naiwną służącą w „Ośle”, w „słodką idiotkę” w „Kobiecie”. Na scenie zmieniam się nie do poznania, bawię siebie i innych. Tak oto matematyk odkrywa w sobie pasję aktorską; choć wiem, że ciągle się wszystkiego uczę. Jak poniesie mnie fantazja, maluję.

KAZIMIERA KOWAL: Uniwersytet III Wieku zmienił moje życie.  To już nie tylko wnuki, ale coś dla mnie. Byłam nauczycielką biologii, teraz ja się uczę całkiem nowych rzeczy. Jestem 10 lat na emeryturze;  w teatrze przeszłam metamorfozę od szarej myszki do kobiety nieskrępowanej trudnymi zadaniami aktorskimi. Sporo mnie kosztowało założenie kostiumu niby nagiej Telezji w „Ośle”, czy erotyczne podteksty w „Kobiecie”.

DANUTA WINIARSKA:  Uczyłam geografii . Przez 18 lat emerytury szukałam czegoś dla siebie. Od trzech lat uczę się języków, maluję, zgłębiam tajniki fotografii i komputera, gram w teatrze uniwersyteckim. Nasz teatr to integracja, relaks, twórczość i uciekanie przed upływającym czasem. Odkrywam siebie w zadaniach aktorskich. Bawię się rolą sędziego w „Ośle”, dyscyplinuję w „kobiecie pracującej”.

TEOFIL KOPAŁA:  Nie wiedziałem, że majster budowlany, konserwator, czyli ja, emeryt po 10 latach od wypadku w pracy, stanę kiedyś na całkiem prawdziwej scenie i zagram pierwszoplanową rolę w półtoragodzinnej sztuce, głównie do pary z Adamem. Choć zżera mnie trema, rozpędzam się w roli  Antraksa w „Ośle” i dwóch tekstach z „Kobiety”, walcząc z wędką, jako moim głównym rekwizytem i kobietami.

JANINA SZYSZKOWSKA: Byłam ekonomistką, księgową. Po kilku latach emerytury dopiero w teatrze znalazłam prawdziwą odskocznię od liczb, myślenia o stanie zdrowia i codzienności. Mobilizuję się do ćwiczeń, szukam sposobów na pokazywanie różnych emocji, uczę się pracy z rekwizytami, myślę, co zrobić z wałkiem do ciasta, kapeluszem, butami mojego partnera w „Kobiecie”, a jak grać chciwego adwokata w „Ośle”. Przednia zabawa!

BARBARA JURKIEWCZ: Jeszcze pracuję w szkole ( WF), ale z wielką przyjemnością uczestniczę w zajęciach grupy teatralnej. Moim żywiołem jest też taniec, sceny się nie boję, mam wrażenie, gdy gram, że scena mnie „niesie”, ale wiem też, że muszę nad rolami dużo pracować. W „Ośle” jestem drugim adwokatem, w „Kobiecie” muszę udowadniać, że jestem „prawdziwą kobietą” oraz typem „bluszcza”. Szaleję po scenie ze sporą ilością rekwizytów, aż z peniuaru dosłownie pióra lecą.

                               Bożena Potoczny, reżyser i opiekun grupy teatralnej UTW „NOTA BENE” z Oławy 
   

BOŻENA POTOCZNY:  Malarstwo, literatura i scena teatralna to moje życiowe pasje, które udawało mi się splatać przez całe życie polonisty ; przez 10 lat emerytury nadal  twórczo łączę swoje fascynacje. Maluję, fotografuję, ponad 30 lat prowadzę różne grupy teatralne – od teatrów lalkowych, przez uliczne, poetyckie, plastyczne i tradycyjne. W malarstwie specjalizuję się w portrecie, ale i pejzaż i martwa natura są godnym tematem moich prac. Ostatnio miałam sporo wystaw – w październiku 2009 w „Światowidzie”. Jestem absolwentką wrocławskiego Liceum Plastycznego, Filologii Polskiej U.W, Podyplomowego Studium Reżyserii PWST we Wrocławiu . Trzeci rok prowadzę warsztaty plastyczne i teatralne na Oławskim Uniwersytecie III Wieku.

 

 

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter

Zobacz koniecznie

Ferie już tuż!

grafik stałych zajęć
ferie w lutym 2017

Więcej …
 
Nowe zajęcia

Pop pilates, joga 
taniec na obcasach

Więcej …
 
Ze sztuką i poprzez sztukę

zapraszamy na film podsumowujący projekt

Więcej …
 

Zaprzyjaźnione szkoły