Światowid

Jest XXV wiek. Człowiek zasiedlił Układ Słoneczny. Penetruje dokładnie układ Marsa, systemy planet wielkich. Rubieże i peryferie ciał niebieskich krążących na odległych orbitach wokół naszej gwiazdy. Odkrywa najbliższe pozasłoneczne układy planetarne. Tu zakłada osiedla i bazy. Tu odkrywana jest ciekawa geologia i bogate w egzożycie księżyce egzoplanet. Księżyce te krążą wokół dużych jowiszowych ich macierzystych megaplanet. To tutaj występują przyjazne ekosfery. Jest tak znacznie częściej niż na dużych obiektach. Jednak to ledwie początek. Długa droga ku odległym gwiazdom dopiero się zaczyna….
Przekazuję w Państwa ręce czwartą ekspozycję poświęconą kosmosowi i jego eksploracji. Trudno jednak wypowiadać się pewnie w kwestii w której wiedza astronomiczna jest tak nikła. Mimo wszystko sądzę, że przedstawiona tu wizja świata jest w sumie pozytywna, a z opowieści przebija raczej optymizm. Widać tu pewne zjawisko. Z „niebytu kosmicznego”, niczym zdjęcie w ciemni fotograficznej, wyłania się pewien nadrzędny, ledwie przeczuwalny ład, struktura i jasno zarysowany, jawiący się i formujący świat. Tym nieznanym bytem są pozasłoneczne globy i życie. Wiele wskazuje na to, że ta hipoteza zostanie pozytywnie zweryfikowana. Jest to wielkie wyzwanie. Tym nowym wyzwaniem III tysiąclecia jest ŻYCIE W KOSMOSIE. Nie wszystkie poczynania na tych dalekich szklakach stanowią pełny sukces. Jednak zdecydowanie warto tu kierować się, by zdobywać bogate eksploracyjne doświadczenia Odkrywcy.

Tomasz Szulga
Wrocław, grudzień 2010

Mając cel, nawet pozornie nieosiągalny, mając zapał i chęci, ludzie potrafią dokonać prawie wszystkiego
James A. Lovell „Kosmiczne misje NASA: Misja w kierunku Księżyca”

Myśli uczonego są niezależnie od sądu ogółu – ponieważ dążeniem uczonego, o ile tylko ludzkiemu rozumowi pozwala na to Bóg, jest szukanie we wszystkim prawdy.
Mikołaj Kopernik „O obrotach” (cyt. wg: „Cztery wieki rozwoju myśli kopernikańskiej” Eugeniusza Rybki)

Cała historia rozwoju życia na Ziemi pokazuje jasno, że gdy raz się ono pojawi, ma stałą tendencję do zwiększania swojej komplikacji, aktywności i inteligencji. (…) życie i inteligencja powinny być rozpowszechnione w kosmosie. (…) Ludzie są potomkami podróżników. Czterysta milionów lat temu nasi odlegli przodkowie porzucili środowisko wodne, w którym ewoluowali, by wyruszyć w świat znajdujący się ponad linią brzegu i skolonizować go. Jeśli się nad tym dobrze zastanowić, niezwykłe było to, że owe istoty poświęciły bezpieczeństwo jakie zapewniało im środowisko wodne, dla ryzykownego życia na lądzie. (…) Ale to właśnie na lądzie, poprzez bezpośredni kontakt ze światłem słonecznym temperatura ciał tych zwierząt wzrosła, pozwalając wyewoluować do istot stałocieplnych. Dzięki temu podniósł się poziom działalności i rozwoju ich mózgów w stopniu większym, niż gdyby istoty te zostały w wodach oceanu. Mimo, że środowisko lądowe ma mniejszą powierzchnię niż oceany, jest ono znacznie bardziej różnorodne i oferuje lepsze możliwości indywidualnego, niezależnego rozwoju. (…) Z oceanu na ląd. Z Afryki na północ. Z Ziemi w przestrzeń kosmiczną. (…) musimy dojrzeć. Przez dojrzewanie rozumiem pozostawienie daleko za nami dziecięcej samolubności i przemocy – charakterystycznych dla wieku dziecięcego naszego gatunku.

Robert Zubrin „Narodziny cywilizacji kosmicznej”